Nilizoea kuitwa “mtoto mdogo” kila nilipojaribu kuomba kazi serikalini. Kila mtu alionekana kunidharau, si kwa sababu sina elimu au uwezo, bali kwa sababu ya umri wangu mdogo na sura yangu ya kitoto. “Unadhani serikali inahitaji watoto wa shule au watu wenye uzoefu?” mmoja aliwahi kuniambia kwa dharau.
Baada ya kuhitimu chuo kikuu, nilituma maombi zaidi ya ishirini katika taasisi mbalimbali za serikali. Kila wakati nilijipa matumaini, nikiamini elimu yangu itaniondoa mitaani. Lakini jibu lilikuwa lile lile kimya au majibu ya kukataliwa.
Wakati fulani nilihudhuria usaili na hata nikapata alama nzuri, lakini sikupewa nafasi. Badala yake, niliona watu ambao hata hawakuwa kwenye orodha ya waliofuzu wakichukuliwa.
Nilianza kujihisi sina thamani. Niliangalia marafiki zangu wakipata ajira, wengine kwa sababu ya “kuna mtu wao juu” au kwa sababu tu ya jina la familia. Mimi, kijana wa kawaida kutoka kijijini, nilionekana kama si wa daraja lao. Mama yangu aliwahi kuniambia, “Watu wengine wana mkono wa bahati, wewe utahitaji kupigania lako kwa nguvu ya kiroho.” Soma zaidi hapa
Post A Comment: